Dy djemtë iu mb ytën në liqen, fati i keq dhe varfëria e dy të moshuarëve: Vetëm për 3 ditë kemi miell

Situata e krijuar prej koronavirusit ka gjetur në vështirësi ekonomike shumë familje. Izolimi ka pezulluar gjithçka dhe punët janë mbyllur, çka ka sjellë mungesë të të ardhurave.

Mirëpo ka nga ato familje që vështirësitë i kanë edhe në kohë normale, pa një pandemi, të cilat tashmë duhen ndihmuar edhe më shumë. E tillë është edhe historia e dy të moshuarëve nga Shëngjergji.

Ata janë Qemal dhe Ishe Murati, të cilët rrëfejnë se në këto ditë të vështira janë pa ushqime dhe miell kanë vetëm për 3 ditë. Nga njësia administrative deri më tani askush nuk i ka komunikuar, pasi ndihma nga autoritetet shtetërore do ishte luks për ta.

Qemali, për shkak të një problemi shëndetësor nuk mund ta marrë dot, pensionin e muajit. Për këtë ai ka kërkuar që t’ia sjellin në shtëpi, por kërkesa e tij nuk është dëgjuar nga askush.

Ai thotë:

Pensioni nuk merret qe prej muajit janar… nuk ma sjellin.. nuk levizim dot. Ecja 2 ore ne kembe per te marre autobusin, kthimi behet per 3 ore.
Shtëpia në të cilën jetojnë është në kushte të këqija. Ajo është go ditur nga tërmeti duke e kthyer atë edhe në një vend të rr ezikshëm për dy të moshuarit.

Ata shprehen:

Termeti. Nuk kam mundesi te jetoj me ketu… nese me siurohet mundesia leviz prej ketu.
E ndërsa jetesa është e vështirë, të moshuarit kanë mbi supe edhe historinë e tyre të kobshme. Ne vitin 2002, dy djemtë e familjes, duke u larë në një liqen, nuk munden të dalin me gja.llë prej aty. Kjo ka bërë që jeta e dy prindërve, të mos ketë më kuptim, të mos ketë më ngjyra, por vetëm dhi.mbje.

Nënë Ishja kur mërzitet, merr në prehër fotografitë e djemve dhe flet me ta.

Ajo thotë:

Asnje lloj gezimi e lumturie ne jete… vetem keq. Nuk kam fr.ike nga vd ekja… me mire sot sesa neser. Na eshte merzit shpirti.